Saphira's verhaal
Dit is Saphira, 36 jaar en zeer actief bij de lokale en regionale politiek. Daarnaast is zij voorlichter op de thema’s armoede, GGZ en LHBTI. Saphira weet als geen ander hoe is het om met weinig geld rond te moeten komen. In haar jonge leven heeft zij al meerdere malen te maken gehad met schulden. Nu is ze gelukkig schuldenvrij.
“Ik ben een paar keer de fout in gegaan. Ik kan gewoon niet zo goed met geld omgaan, raak snel het overzicht kwijt. Dan ga je op een gegeven moment het ene gat met het andere opvullen. En dat geeft heel veel stress.”
Lange tijd vond ze het moeilijk om over haar financiële situatie te praten, maar nu is ze daar heel open over. “Mensen hebben vaak het idee dat je heel labiel bent. Maar ik val niet onder het stereotype: ik leid een heel actief leven en heb heel veel vrienden. Toch voelde ik me lang kneuzerig, hoor. Maar dat ben ik nu heel anders gaan zien. Ik neem gewoon mijn verantwoordelijkheid. Het scheelt ook dat het onderwerp landelijk zo leeft. Momenteel wordt iedereen geraakt in zijn portemonnee en je hoort en leest er veel over in de media. Het taboe op armoede is daardoor minder geworden. Ik vind het zelf ook belangrijk om te laten zien dat je je er niet voor hoeft te schamen. Dat het niet erg is, je bent niet zwak.”
Saphira denkt dat het Vaste Lasten Pakket een grote rol kan spelen in het verder doorbreken van dat taboe. Zeker wanneer het preventief ingezet wordt en gericht is op mensen met beginnende problemen. “Ik denk dat je hiermee laat zien dat het niet raar is, dat meer mensen door een moeilijke tijd heengaan.” Daarnaast is het financieel voordeel volgens haar heel belangrijk. “Je hebt gewoon meer speling. Alles is nu ook weer duurder geworden door de btw-verhoging. Dat scheelt toch een paar euro per week. En je uitkering en leefgeld gaan niet omhoog.”
Maar het belangrijkste is de rust die het Vaste Lasten Pakket oplevert. Zelf heeft ze ervaren dat als je je geen zorgen meer hoeft te maken over je financiën, je weer aan andere dingen toekomt. En dat ziet ze ook in haar omgeving. “Na al die tijd op je tenen gelopen te hebben kun je weer tot rust komen en van daaruit weer gaan opbouwen. Mensen raken dan weer gemotiveerd om te solliciteren bijvoorbeeld. Maar ook voor leuke dingen is weer ruimte en dat is minstens zo belangrijk. Want na zo’n periode moet je weer leren het leven leuk te maken. Het klinkt dramatisch, maar dat is het gewoon soms ook. Armoede doet psychisch heel veel met mensen.”